Deniz
BUGÜN YENİ Bİ BAŞLANGIÇ
Bugün bi şeyleri kaybettiğim ve bi şeyleri kazandığım çok özel bi gün. Hayatımdan çok güzel bi insan çıktı. Bunun için üzülmüyorum çünkü böyle olması gerekiyordu ve oldu :) 19 yaşındayım ve şimdiye kadar hiç keşkem olmadı hep iyi ki dedim, her şeye ve herkese. Bu beni yaşadıklarımla beraber daha da güçlü yaptı ve hep daha da iyiye gittim. Bu blog hesabım yıllardır yapmak istediğim bi şeydi, yıllardır yapmak istediğim çok şey var. Artık bunları yapmanın zamanı geldi. Neyi istediğimi bildiğim halde neyi istemediğimi de biliyorum artık. Yaşadığım her şey beni güçlendirdiği gibi şimdiye de getirdi. Artık bir şeylerin olması için istemekten daha fazlasının gerektiğinin farkındayım. O yüzden burdayım, tam şu an bir şeyler başarmak istiyor ve burada bunları yazarak hayatımdaki en iyi halime her gün daha da yaklaşmak için büyük bi başlangıç yapıyorum. :)))))
06.12.2024 Cuma
Bugün biraz geç uyandım, evimdeyim. Uyandığımda her şey bıraktığım gibiydi, ben öyle hissetmiştim ama işler pek de öyle değildi. Bi şeyle yüzleşmenin en kolay yolu önce onu kabullenmektir, ben de bugüne bu bilinçle bi şeyleri aşmak için uyandım. İzmit'teyim, birkaç dostum da burda, uyandıktan kısa bi süre sonra derin bi nefes alıp vücudumu biraz gevşetmek istedim.. Kısa bi süre yoga yapıp üzerimdeki yorgunluğu ve ağrıları attıktan sonra güzel bi bitki çayı hazırladım kendime. Sonrasında da çayımı içerken yıllar önceki fotoğraf videolara baktım. O zamanları görmek beni çok iyi hissettirdi. Şu an hayatımda olan e olmayan insanları, yüzümün ne kadar da büyüdüğünü, anılarımı, yıllarca üstümden çıkarmadığım ama artık giymediğim o IRON MAIDEN tişörtümü, unuttuğum için üzüldüğüm ama hatırladığım için de çok mutlu olduğum birçok şeyi görmekle beraber hatırlamak istemediğim bazı utanç verici anıları, insanları gördüm. Bunlar beni çok güldürdü :D O sırada Egehan da biraz beni bekledi tabi :') ama son zamanda kendime çok şey kattım, bunlardan biri de zamanlamayla ilgili az da olsa gelişme var :)))) Egehan'ı çok bekletmeden fuar durağında inip derin bi nefes alıp Mehmet abinin yanına gittim. Ufak bi sohbet sonrasında birkaç dakika sonrasında Egehan ve Yiğit geldi. Çok özlemişim,çok fazla. Bi' çay içtikten sonra ACW'ye bi şeyler içmeye gittik. Sonrasında Ege, Burak ve Ramazan diye bi arkadaşları geldi. Dünkü mühendisler gününü kutladıktan sonra uzun ve güzel bi sohbet ettik. Lisede beraber çocukluğumu geçirdiğim insanların her biriyle büyümüş ve her birimiz bambaşka hayatlara atılmıştık, bizi yine bir arada görmek çok hoş bi histi. Birkaç gündür pek bi şey yememiştim, tavuk dünyasında güzel bi yemek sonrası Burak da gitti ve Egehan, Ramazan ve ben fuar durağına geçtik. Orası benim için çok özel bi yer, berkeyle bizim yerimizdi :') biraz orda oturup etrafa bakmak istedim. Arkadaşlarımla ettiğim sohbet sayesinde bi şeyleri gözümde bu kadar anlamlı bulmamak için aldığım kararla kendime bazı şeyleri normalleştirip önemsizleştirmeye çalıştım, çünkü büyüdüm ve büyümeye devam da ediyorum. Bilerek kaçırdığımız birkaç tramvay sonrasında koştuğumuz tramvayı da kaçırınca oraya geri dönüp Berke'yi aradım. Berke bugün İstanbul'da uzun zamandır görüşmediği arkadaşlarıyla birlikte. Son kez konuşup tamamen bitirmek için aramıştım onu ve öyle de kapandı o telefon. Tramvaya binip, biraz da ağlayıp Egehan'la kaptana geçtikten sonra tramvay durağının orda biraz sohbet ettik ve Egehan da gitti. Ekin ve Berke'yle çzel şeyler yaşadığım yine özel bi yere oturdum, biraz durdum ve berkeyi istediğiim birkaç şey için aradım. Başta biraz sert konuştum ama sonrasında birbirimize bi söz verip uzuuuun bi süre konuşmamak üzere telefonu kapattık. Eğer bunu okuyorsan seni çok seviyorum Berke... Sonrasında eve geldim biraz durup ağladıktan sonra en iyi halime ulaşmak için çabalama kararımın sonucunda bu blogu düzenleyip istediğim şeyi yapmak için bi adım daha attım. Çok iyi hissediyorum. Hayatımda hiç bu kadar kararlı, hiç bu kadar harekete geçecek kadar iyi hissetmemiştim. Artık bi şeylerin değişme vakti gelmişti ve bu daha başlangıç :)