top of page

BUGÜN YENİ Bİ BAŞLANGIÇ

Bugün bi şeyleri kaybettiğim ve bi şeyleri kazandığım çok özel bi gün. Hayatımdan çok güzel bi insan çıktı. Bunun için üzülmüyorum çünkü böyle olması gerekiyordu ve oldu :) 19 yaşındayım  ve şimdiye kadar hiç keşkem olmadı hep iyi ki dedim, her şeye ve herkese. Bu beni yaşadıklarımla beraber daha da güçlü yaptı ve hep daha da iyiye gittim. Bu blog hesabım yıllardır yapmak istediğim bi şeydi, yıllardır yapmak istediğim çok şey var. Artık bunları yapmanın zamanı geldi. Neyi istediğimi bildiğim halde neyi istemediğimi de biliyorum artık. Yaşadığım her şey beni güçlendirdiği gibi şimdiye de getirdi. Artık bir şeylerin olması için istemekten daha fazlasının gerektiğinin farkındayım. O yüzden burdayım, tam şu an bir şeyler başarmak istiyor ve burada bunları yazarak hayatımdaki en iyi halime her gün daha da yaklaşmak için büyük bi başlangıç yapıyorum. :)))))

06.12.2024 Cuma

Bugün biraz geç uyandım, evimdeyim. Uyandığımda her şey bıraktığım gibiydi, ben öyle hissetmiştim ama işler pek de öyle değildi. Bi şeyle yüzleşmenin en kolay yolu önce onu kabullenmektir, ben de bugüne bu bilinçle bi şeyleri aşmak için uyandım. İzmit'teyim, birkaç dostum da burda, uyandıktan kısa bi süre sonra derin bi nefes alıp vücudumu biraz gevşetmek istedim.. Kısa bi süre yoga yapıp üzerimdeki yorgunluğu ve ağrıları attıktan sonra güzel bi bitki çayı hazırladım kendime. Sonrasında da çayımı içerken yıllar önceki fotoğraf videolara baktım. O zamanları görmek beni çok iyi hissettirdi. Şu an hayatımda olan e olmayan insanları, yüzümün ne kadar da büyüdüğünü,  anılarımı, yıllarca üstümden çıkarmadığım ama artık giymediğim o IRON MAIDEN tişörtümü, unuttuğum için üzüldüğüm ama hatırladığım için de çok mutlu olduğum birçok şeyi görmekle beraber hatırlamak istemediğim bazı utanç verici anıları, insanları gördüm. Bunlar beni çok güldürdü :D O sırada Egehan da biraz beni bekledi tabi :') ama son zamanda kendime çok şey kattım, bunlardan biri de zamanlamayla ilgili az da olsa gelişme var :)))) Egehan'ı çok bekletmeden fuar durağında inip derin bi nefes alıp Mehmet abinin yanına gittim. Ufak bi sohbet sonrasında birkaç dakika sonrasında Egehan ve Yiğit geldi. Çok özlemişim,çok fazla. Bi' çay içtikten sonra ACW'ye bi şeyler içmeye gittik. Sonrasında Ege, Burak ve Ramazan diye bi arkadaşları geldi. Dünkü mühendisler gününü kutladıktan sonra uzun ve güzel bi sohbet ettik. Lisede beraber çocukluğumu geçirdiğim insanların her biriyle büyümüş ve her birimiz bambaşka hayatlara atılmıştık, bizi yine bir arada görmek çok hoş bi histi. Birkaç gündür pek bi şey yememiştim, tavuk dünyasında güzel bi yemek sonrası Burak da gitti ve Egehan, Ramazan ve ben fuar durağına geçtik. Orası benim için çok özel bi yer, berkeyle bizim yerimizdi :') biraz orda oturup etrafa bakmak istedim. Arkadaşlarımla ettiğim sohbet sayesinde bi şeyleri gözümde bu kadar anlamlı bulmamak için aldığım kararla kendime bazı şeyleri normalleştirip önemsizleştirmeye çalıştım, çünkü büyüdüm ve büyümeye devam da ediyorum. Bilerek kaçırdığımız birkaç tramvay sonrasında koştuğumuz tramvayı da kaçırınca oraya geri dönüp Berke'yi aradım. Berke bugün İstanbul'da uzun zamandır görüşmediği arkadaşlarıyla birlikte. Son kez konuşup tamamen bitirmek için aramıştım onu ve öyle de kapandı o telefon. Tramvaya binip, biraz da ağlayıp Egehan'la kaptana geçtikten sonra tramvay durağının orda biraz sohbet ettik ve Egehan da gitti. Ekin ve Berke'yle çzel şeyler yaşadığım yine özel bi yere oturdum, biraz durdum ve berkeyi istediğiim birkaç şey için aradım. Başta biraz sert konuştum ama sonrasında birbirimize bi söz verip uzuuuun bi süre konuşmamak üzere telefonu kapattık. Eğer bunu okuyorsan seni çok seviyorum Berke... Sonrasında eve geldim biraz durup ağladıktan sonra en iyi halime ulaşmak için çabalama kararımın sonucunda bu blogu düzenleyip istediğim şeyi yapmak için bi adım daha attım. Çok iyi hissediyorum. Hayatımda hiç bu kadar kararlı, hiç bu kadar harekete geçecek kadar iyi hissetmemiştim. Artık bi şeylerin değişme vakti gelmişti ve bu daha başlangıç :)

Eğer bu yazıyı okuyorsan sana çok ihtiyacım var Berke. Hayatım boyunca her şey hep o kadar iyiye gitti ki bunu fark ettiğimden beri hiçbir zaman umutsuzluğa düşmedim, üzülmedim aksine her ne olursa olsun her şeye kocaman gülümsedim. Bunu yapmak benim için o kadar da zor olmadı, yaşadıklarım bunu kolaylaştırdı.  Ama hayatımın bu döneminde, tam olarak şu an, şimdi her şey bana o kadar zor geliyor ki. Her şey daha da iyiye gitmiyor artık, ne iyi ne kötü onu da bilmiyorum o kadar karışığım ki. Hani hep kötü şeyler başkasının başına gelir sanırsın ya annelerimiz söyler yok artık ya biraz rahat ol deriz sıkılırız kötüyü düşünmek istemeyiz bizim başımıza gelmez deriz, başkası kaza yapar başkası taciz edilir başkasının uçağı düşer başkası hastalanır başkası ölür. Aslında bu ve bunun gibi senaryoların olma ihtimali her ne kadar düşükse bi o kadar da yüksek. Sadece başına gelmeden anlayamıyosun bunu. Ben başıma ne gelirse gelsin halledebilirim diye düşünürdüm hep, benim başıma gelsin herkes benim kadar güçlü olamayabilir ben üstesinden gelirim diye düşünürdüm. İşler artık hiç de öyle değil. Ben öyle filmlerde, kitaplarda, çevrede gördüğüm o sonu kötü biten her ilişkiyi benden uzak sanırdım, o ayrılıklar ölümler her kötü ne varsa başıma gelmez sanırdım, başkaları aklındakiyle ölür diye düşünürdüm. Büyüdüm berke, yine bi şeyler öğrendim, bu seferki ağır bi şekilde oldu ama öğrendim, seninle öğrendim... Bu dediklerim haftalardır kafamda dönüp duruyor, bir türlü birleştiremiyorum, bir türlü halledemiyorum bir şeyleri. Sanki her şey tersine döndü, ne istesem olur derdim, çok güvenirdim buna, Allah'ın sevdiği kuluyum ne dilersem oldu olmadıysa da daha iyisi oldu derdim.İçimde hep var olan çok güçlü bir his bana bunları söyletir, hep mutlu ve umutlu olmamı sağlardı. Hayatımda ilk defa bu olmadı, Allah'ım daha iyisini karşıma çıkaracaksın biliyorum ama daha iyisini istemiyorum onu istiyorum dualarıma rağmen olmadı. Basit gibi dursa da ben bütün hayatımı bu güvene dayayarak yaşadım, hiç tersine döbileceğini düşünmedim bile. Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak sanki, hiçbir şey hep ileri gitmeyecek. Daha önce de kayıplar verdim, yeri dolmayacak şeyler için bile türlü sebepler bulup motive olup gülümsedim, umudumu kaybetmedim. Berke ben hayatımda ilk defa umutsuzum. Ben böyle bi insan değilim, o kadar zorlanıyorum ki anlatamam. Kendimi kendim gibi hissedemiyorum, bütün bildiklerimin ve alışıldıklarımdan çok uzakta hissediyorum. Haftalardır yazmaya konuşmaya o kadar ihtiyacım var ki elime kağıt kalem alsam da bir türlü ne kafamı toparlayabiliyorum ne tek bir kelime yazabiliyorum. Bu yazdıklarımı okur musun bilmiyorum ama bana çok iyi hissettiriyor biliyor musun, varlığını hissedebiliyorum :) Seni çok özlüyorum ama bu özlem biraz farklı. Ben sana hep bir parçam olduğunu söylerdim, öylesine derinden hissediyordum ki seni fiziksel bir parçam olduğuna neredeyse emindim. Artık sen yoksun diyemiyorum, ne desem bilemiyorum, me hissetsem onu da bilemiyorum ama belki şöyle anlatabilirim; birinin sesi sana benzer diye etrafı dinliyorum, sokakta sanki seninle karşılaşıcakmışım gibi herkesin yüzüne bakıyorum, seni görmek duymak hissetmek her neyse ufak bir detay bile olsa istemsizce seni arıyorum. Ben sanırım gerçekten de aşık olmuşum. Şu an sana bunları yazmak bile aşırı zor. Kafamı toparlamaya çalışıyorum sürekli. Tam şu an seninle konuşasım var, ne olursa olsun umrumda değil diyip arayasım bile var ama yapamam yapmak da istemiyorum zaten, sen beni istemediğini gayet net bir şekilde belirttin, hayatına zorla dahil olamam seni beklemem gerek sen gittin senin gelmen gerek. neyse az da olsa seni hissettim ve bu bana çok iyi hissettirdi. biraz da güzel şeylerden bahsedelimmmm yalnızlık bana çok iyi geldi biliyor musun. kendimi bir yandan bu karışıklığın içinde de olsam bir yandan da bir şeyleri yapabilmenin gururuyla iyi hissediyorum. kendime güzel hedefler belirledim, yüksele alçala bir şekilde o hedeflere yaklaşmaya çalışıyorum. Beni o kadar büyüttün ki, bu beni aşırı zorlasa da senin sayende olması üzücülüğü bir yana öğrettiklerinin önemi sayesinde beni mutlu ediyor ya ben tam bir eşşeğim wpden sana bakarken yanlışlıkla aradım :( off aşırı kötü hissettim midem bulandı vücudum uyuştu seninle bir cümle bile iletişime gireceğimi düşünmemiştim hiç buna hazır değilmişim sanırım 5 kelime tamı tamına 5 kelime farkettim zaten ya sorun yok aslında 6 kelime yanlış yazmasaydın ;) çok cannım acıdı nasıl böyle amatörce bir hata yapabildim gerçekten bilmiyorrum

bottom of page